Rozdział 11 ~ Arcyksiężno...

Jeśli to czytasz-pozostaw po sobie komentarz. 

To dla mnie motywacja!

Z dedykacją dla wszystkich tu obecnych!

W poprzednim rozdziale:

- Violetto czy przyjmujesz tytuł arcyksiężnej Buenos Aires?- zapytał mój ojciec.

- Ja......

- Ja... tak, tak przyjmuje tytuł arcyksiężnej Buenos Aires.- powiedziałam i się uśmiechnęłam, a Leon złapał mnie w tali i obkręcił wokół siebie.- Córko od tej chwili jesteś prawowitą następczynią tronu Buenos Aires.- powiedział mój ojciec i się uśmiechnął.

- Uwielbiam twój pałac - powiedziałam leżąc wtulona w Leona na trawie.

- A ja uwielbiam ciecie arcyksiężno - powiedział całując moje czoło. Zarumieniłam się na jego słowa - A z tymi rubinowymi policzkami wyglądasz cudownie - powiedział i pocałował mój lewy policzek.

- Przesadzasz- powiedziałam z uśmiechem.

- Nie prawda- upierał się.

- No dobra niech ci będzie - odparłam.

- Idziemy do koni?- zapytał z uśmiechaem.

- Z chęcią - odparłam również z uśmiechem. Leon wstał i podał mi rękę, którą chwyciłam. Trzymając się za ręce ruszyliśmy w stronę stajni.

Stanęliśmy przy ogrodzeniu i obserwowaliśmy konie. Nagle podszedł do nas wspaniały hucuł.

- To Księżna, klacz mojej mamy - powiedział, a klaczka, którą właśnie głaskałam mocno wydmuchała powietrze ze swoich ciepłych chrap wprost na moją rękę.

- Masz łuk? - zapytałam nie odrywając wzroku od klaczy.

- Mam, a po ci łuk?

- Mógłbyś mi przynieść łuk i komplet strzał oraz 2 osiodłane konie?- zapytałam. Leon skinął głową i odszedł do stajni. Wrócił po chwili z Bianką i Piorunem oraz łukiem ze strzałami. Podał mi łuk i strzały, następnie pomógł wsiąść na konia i sam uczynił to samo.

Galopowaliśmy leśnymi ścieżkami aż dotarliśmy na polanę.

- Muszę ci coś pokazać.- powiedziałam chwytając łuk i jedną ze strzał.- Wskaż cel.- powiedziałam trzymając strzałę na łuku.

- Widzisz to drzewo?- zapytał pokazując drzewo bardzo oddalone od nas, przytaknęłam- To jest cel- powiedział i delikatnie cofną się z koniem. Podniosłam łuk i naciągnęłam cięciwę. Wypuściłam strzałę która idealnie trafiła w wyznaczony cel.

- Niesamowite- wyszeptał Leon patrząc to na mnie to na drzewo.- Dlaczego nie mówiłaś wcześniej że tak dobrze strzelasz z łuku?- zapytał głośniej.

- Tylko ty o tym wiesz- powiedziałam nie pewnie.

- dlaczego mi wcześniej nie powiedziałaś?-  zapytał z troską w głosie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

11 wędruje w wasze łapki

Mam nadzieję, że się podoba

8 komów = rozdział 12

pozdrawiam V.V.